οξ(ε)ιδώσιμος

-η, -ο

χημ. ο δεκτικός οξείδωσης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οξ(ε)ίδωση, πρβλ. αγγλ. oxidizer. Η λ. μαρτυρείται από το 1840 στον Ξ. Λάνδερερ].